کد مطلب:279279 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:161
خروج سفیانی است
از وادی یابس، یعنی بیابان بی آب و علف كه در مابین مكه و شام است و آن مردی است بد صورت و آبله رو و چهارشانه و ازرق چشم واسم او عثمان بن عنبسه است و از اولاد یزید بن معاویه است و آن ملعون پنج شهر بزرگ را متصرف میشود كه دمشق و حمص و فلسطین و اردن و قنسرین است، پس از آن لشكر بسیار به اطراف میفرستد و بسیاری از لشكر او به سمت بغداد و كوفه خواهند آمد و قتل و غارت و بی حیایی بسیار در آن صفحات مینمایند و در كوفه ونجف اشرف قتل مردان بسیار واقع شود و بعد از آن یك حصه از لشكر خود را به جانب شام روانه نماید و یك قسمت از آن را به جانب مدینه مطهره و چون به مدینه رسند سه روز قتل عام نمایند و خرابی بسیار وارد آورند و بعد از آن به سمت مكه روانه شوند و لكن به مكه نرسند و اما آن حصه كه به جانب شام روند و در بین راه لشكر حضرت حجه الله بر آنها ظفر و تمام آنها را هلاك نمایند و غنایم آنها را بالكلیه متصرف شوند. و فتنه آن ملعون در اطراف بلاد بسیار عظیم شود خصوصا بالنسبه به دوستان و شیعیان علی بن ابی طالب علیه السلام حتی آنكه منادی او ندا كند كه هر كس سر یك نفر از دوستان علی بن ابی طالب علیه السلام را بیاورد هزار درهم بگیرد، پس مردم به جهت مال دنیا از حال یكدیگر خبر دهند و همسایه از همسایه خبر دهد كه او از دوستان علی بن ابی طالب علیه السلام است.
بالجمله: آن قسمت از لشكر كه به جانب مكه روند چون به زمین بیداء رسند كه مابین مكه و مدینه است حق تعالی ملكی را میفرستد در آن زمین و فریاد میكند ای زمین این ملاعینان را به خود فرو بر، پس جمیع آن لشكر كه به سیصد هزار میرسند با اسبان و اسلحه به زمین فرو روند مگر دو نفر كه با همدیگر برادرند از طایفه جهنیه كه ملائكه صورتهای ایشان را بر میگردانند و به یكی میگویند كه «بشیر» است برو به مكه و بشارت ده حضرت صاحب الامر علیه السلام را به هلاكت لشكر سفیانی و دیگری را كه «نذیر» است میگویند برو به شام و به سفیانی خبر ده و بترسان او را، پس آن دو نفر به جانب مكه و شام روانه گردند. چون سفیانی این خبر را بشنود از شام به جانب كوفه حركت كند و در آنجا خرابی بسیار وارد آورد و چون حضرت قائم علیه السلام به كوفه رسد آن ملعون فرار كند و به شام برگردد پس حضرت لشكر از عقب او فرستد و او را در صخره بیت المقدس به قتل آورند و سر نحس او را بریده و روح پلیدش را وارد جهنم گردانید.
فرو رفتن لشكر سفیانی است در بیداء كه ذكر شد.
بالجمله: آن قسمت از لشكر كه به جانب مكه روند چون به زمین بیداء رسند كه مابین مكه و مدینه است حق تعالی ملكی را میفرستد در آن زمین و فریاد میكند ای زمین این ملاعینان را به خود فرو بر، پس جمیع آن لشكر كه به سیصد هزار میرسند با اسبان و اسلحه به زمین فرو روند مگر دو نفر كه با همدیگر برادرند از طایفه جهنیه كه ملائكه صورتهای ایشان را بر میگردانند و به یكی میگویند كه «بشیر» است برو به مكه و بشارت ده حضرت صاحب الامر علیه السلام را به هلاكت لشكر سفیانی و دیگری را كه «نذیر» است میگویند برو به شام و به سفیانی خبر ده و بترسان او را، پس آن دو نفر به جانب مكه و شام روانه گردند. چون سفیانی این خبر را بشنود از شام به جانب كوفه حركت كند و در آنجا خرابی بسیار وارد آورد و چون حضرت قائم علیه السلام به كوفه رسد آن ملعون فرار كند و به شام برگردد پس حضرت لشكر از عقب او فرستد و او را در صخره بیت المقدس به قتل آورند و سر نحس او را بریده و روح پلیدش را وارد جهنم گردانید.
فرو رفتن لشكر سفیانی است در بیداء كه ذكر شد.